Onze trip naar Swaziland

Dinsdag, 29 juli 2014
Vanochtend lag Jonathan ziek in bed, maar hij ging toch wel te proberen om te ontbijten. Hij dacht zich toch wat beter te voelen en we hebben besloten om wél te vertrekken naar Swaziland. Om 10:00 uur zijn we vertrokken en kwamen rond 18:00 uur aan op bestemming. Jonathan voelde zich onderweg totaal niet goed en voelde zich weer slechter als vanochtend. Het was dus al donker toen we bij Sarah’s homestead aankwamen. We werden heel hartelijk ontvangen en dit was erg leuk. We werden wat rondgeleid op de homestead. Het waren een soort van kleine schuurtjes waar we in sliepen. Marthe en ik lagen met z’n tweeën op een kamer en Jonathan en Bart deelde een kamer. Marthe en ik hadden het geluk dat we elektriciteit op onze kamer hadden, maar Jonathan en Bart moesten het zonder doen. Het is dus erg back to basic en als toilet hebben we 50 meter verderop een huisje met een gat in de grond.
Het eten werd klaargemaakt voor ons en dit was een typisch Swazisch gerecht. Jonathan heeft de hele dag niks gegeten en voelde zich nog steeds niet goed. We gingen lekker vroeg slapen, omdat we best wel uitgeput waren van de lange reis die we gemaakt hebben.

Woensdag, 30 juli 2014
Vannacht kwam Marthe bij mijn in het (tweepersoons) bed liggen, omdat haar luchtbed lek was gegaan. Ik heb vannacht goed geslapen en Jonathan gelukkig ook, want hij voelde zich al weer stukken beter. We konden lekker rustig aan doen en kregen slappap als ontbijt. Rond 09:00 uur vertrokken wij naar Manzini en Sarah ging ook mee. Deze stad is ongeveer 40 km van Sarah haar huis. Onderweg kwamen we bij een dorpje waar een dochter van Sarah woont. We zijn even langsgegaan en hebben kennis met haar gemaakt. Toen we eenmaal in de stad waren gingen we naar een lokale markt. Hier waren allemaal leuke souverniertjes, maar was wel heel veel van hetzelfde. De verkopers volgden onze ogen en overal waar we naar toe keken vertelden ze wat het was en hoe duur het was. Plotseling hadden we ook bij elk kraampje een vriend 
Nadat we op de markt waren geweest gingen we naar het winkelcentrum wat vlak bij sde lokale markt was. Het contrast tussen arm en rijk konden we ontzettend goed zien. Sarah wou dan ook niet mee het winkelcentrum in, maar de reden hiervan weten we niet. We hebben lekker een vette hap gehad en dit in de auto opgegeten.
Nadat we in het winkelcentrum waren geweest wou Sarah nog ergens naar toe, maar ze vertelde niet echt waarheen.
We liepen door een smal straatje een gebouw binnen wat onder de grond was en het bestond uit hele kleine kamertjes. In een van die ruimtes had Sarah haar dochtere een eigen kapsalon. Ontzettend veel mensen in zo’n kleine ruimte, maar wij mochten er bij komen zitten.
Samen met Sarah en haar dochter hebben we nog even wat gedronken in een klein eetcafé naast het gebouw. Mensen keken ons aan met een vragend gezicht van wat wij daar deden, wij waren daar dus ook de enige blanken. We liepen een rondje richting een busstation. Mensen riepen allemaal dingen naar ons en het was erg rumoerig. Oude bussen kwamen continue het busstation oprijden en toeterde de hele tijd door. Op dat moment hield ik Jonathan z’n hand toch wel even goed vast, omdat er zoveel mensen waren. Nadat we de cultuur in de stad een beetje hebben kunnen zien, zijn we terug naar de homestead gegaan.
Voor op het veldje waren allemaal kinderen spelletjes aan het spelen. Dat is ongeveer hetzelfde idee als Holiday Bible Club, maar hier doen ze het elke dag. Hier komen kinderen uit de buurt naar toe,omdat ze anders komen te overlijden van de honger. De kinderen waren er van overtuigd dat wij klimpalen waren, want ze sprongen boven op ons. We hebben daar twee leuke uren doorgebracht en hebben met de kinderen kunnen spelen. Rond 16:30 uur waren we weer terug en gingen we groenten uit de groentetuin halen. Sarah werkt mee aan het project Foundation for Farming. Hierbij is het idee dat je God op nummer 1 zet voordat je begint een tuin te bouwen, even in het heel kort omschreven.
De zoon van Sarah ging het kippenhok in en had de haan gevangen. Dat was dus deel van ons avondeten. De haan werd geslacht en Marthe hielp erg moedig mee. Ondertussen keek ik toch wel even de andere kant op. We kookten buiten op het openvuur en om 20:00 uur was het eten klaar. Terwijl we aan het eten waren konden we de ‘witchdoctor’ horen zingen die een eindje verderop woont. Veel locals gaan naar die persoon toe als ze ziek zijn, maar hij houdt zich alleen maar met slechte dingen bezig.
Na het eten is iedereen lekker op bed gegaan, nadat we natuurlijk een bezoekje aan onze nieuwe luxe wc hadden gedaan ;)

Donderdag, 31 juli 2014
Vanochtend gingen we rond 06:30 uur uit bed en konden we weer lekker rustig aan doen. Om 09:00 uur kregen we weer slappap als ontbijt. We gingen op huisbezoek bij een gezin om hun tuin te bezoeken. Dit gezin doet ook mee aan het project Foundation for Farming. We werden heel gastvrij ontvangen, maar het gingen allemaal ontzettend sloom en moesten best lang wachten, maar dat is de cultuur hier een beetje. Nadat we een tijdje gewacht hadden kregen we te eten en toen we weer terug naar Sarah haar huis gingen kregen Jonathan en ik zelfs nieuwe namen mee. Jonathan zijn naam was Lwazi, wat knowledge betekend. Mijn nieuwe naam was Lungily, wat aardig betekend. Toen we weg gingen noemde ze ons dus ook bij die namen, wat erg grappig was.
Terug naar Sarah haar huis hebben we nog wat koekjes opgegeten, omdat het eten niet erg smakelijk was. De rest van de middag hebben we weer doorgebracht bij de kinderen. Ze gingen voor ons een Swazidans doen, maar Marthe en ik moesten ook meedansen. Zie je het al voor je? Allemaal jonge meiden die ontzettend goed kunnen dansen en dan staan er ineens twee stijve harken tussen. Het was dus ook een en al gelach. Om 16:30 uur gingen we weer terug om brandhout te zoeken. Op dit moment zijn we buiten aan het etenkoken en het is al bijna donker. Je kunt de sterren hier ontzettend goed en mooi zien. We zijn toch wel blij dat we morgen onze reis vervolgen. Je leeft hier zo erg anders en dat is echt wennen en je moet je natuurlijk best wel aanpassen.

Vrijdag, 1 augustus 2014
Vanochtend hebben Jonathan en ik samen stille tijd gehouden. We gingen rond 08:00 uur naar Siteki, dit was maar een halfuurtje rijden. In Siteki hebben we Leo ontmoet die nu voor bijna 2 jaar (?) in Swaziland woont samen met zijn vrouw Jill. Leo bracht ons naar een carepoint, waar kinderen van de leeftijd 3 t/m 6 jaar komen. Toen we de auto uitstapten vlogen de kinderen al naar ons toe en werden we bijna omvergedrukt. We hebben verschillende spelletjes gespeeld en de kinderen hebben ook liedjes gezongen. Aan deze (65) kinderen hebben we rest van de zelfgemaakte loombandjes uitgedeeld. Als eten kregen we pap met kip en een soort van jus eroverheen en het was heerlijk! Het was een mooie en leuke ochtend en we hebben ervan genoten.
We zijn naar een supermarkt gegaan om inkopen te doen voor Jill haar surprise party. Zij is morgen jarig en vanavond gaan we haar verrassen. Leo had gisteravond aan Bart gevraagd of wij iets leuks voor Jill haar verjaardag wouden doen, dus vandaar dat wij ook wisten dat ze jarig was.
Leo en Jill wonen in Nsoko en daar reden we dus naar toe. Onderweg hadden we ook nog bijna een koe onder de auto.
Ze hadden bij het huis een zwembad en wij mochten er even heerlijk in zwemmen. Het is hier warmer dan op Crossroads. Dus voor het eerst hier in Zuid-Afrika kon ik dan ook een jurkje aan doen.
Nadat we lekker gezwommen en gedoucht hadden hebben we de ballonnen opgeblazen en de taart met kaarsjes klaargezet. Toen Jill thuis kwam hebben we haar verrast en ze vond het erg leuk. ’s Avonds hebben we bij Nisela gegeten. Het eten was erg lekker, maar het was vooral ook erg gezellig. Toen we weer terug waren van het eten zijn we lekker gaan slapen.